Confrontatie met de eindigheid
“Ik probeer om te gaan met de storm.”
‘Life isn’t about waiting for the storm to pass…
It’s about learning to dance in the rain’
Dit citaat zegt het voor mij allemaal: leef je leven zo goed mogelijk, zelfs als je weet dat onvermijdelijke stormen het kunnen teisteren, ook als je midden in zo’n storm zit.
De diagnose “uitgezaaide borstkanker” was een enorme confrontatie met de eindigheid van mijn leven, hoogstwaarschijnlijk een vroegtijdig einde. Het is elke dag weer aan mij om te bepalen hoe om te gaan met deze nu geluwde, maar altijd aanwezige storm.
Na de eerste diagnose “borstkanker” heb ik er niet voor gekozen me te verschuilen en te isoleren in afwachting van beter weer. Ik ben best wel snel weer aan het werk gegaan, te snel weer onderdeel uit gaan maken van de altijd doordenderende trein waar to do-lijstjes je dagelijkse ritme bepalen en niet je lichaam dat roept om regelmaat en ontspanning.
Nu, na de diagnose “uitzaaiingen”, doe ik het anders. Ik werk niet meer, maar ik ga ook niet zitten wachten tot mijn leven voorbij is. Ik probeer om te gaan met de storm. Want als je ervoor kiest om af te wachten, wat mis je dan allemaal? Als je ervoor kiest om niet te wachten, kun je gekwetst worden en verdriet tegenkomen. De afgelopen jaren hebben me verdriet en angst gebracht maar ook veel bijzonders, dingen die ik anders niet ontdekt of meegemaakt zou hebben. Wat als ik me verre gehouden had van mindfulness, meditatie en lotgenoten? Wat als ik niet naar de verwendagen was gegaan uit angst te veel geconfronteerd te worden met kanker? Dan had ik al die bijzondere vrouwen en al die geweldige hulpverleners en vrijwilligers niet leren kennen.’
Marijk, 57
Lees meer over het thema: uitgezaaide borstkanker
Het bleken uitzaaiingen te zijn. Daarvoor word ik nu behandeld. Ik hoop dat ik daardoor nog een poosje verder kan, want ik wil toch nog een poosje blijven bij mijn man, kinderen en acht kleinkinderen.