Connie, je bent een topwijf!
‘Tot het moment dat Connie vertelde dat haar borstkanker uitgezaaid bleek en ze dus ongeneeslijk ziek was, is nooit echt tot mij doorgedrongen hoe ernstig het was. Connie sprak er weinig over en het leek allemaal wel goed te gaan. De schok was dus enorm toen ze met het nieuws naar buitenkwam. Van de chemo knapte ze echter zo op dat het bijna leek alsof er niets meer aan de hand was. Connie was weer de spontane, vrolijke meid die ze altijd was en het leven ging verder.
Ze is ook nooit erg goed geweest in hulp vragen, dus bijna niemand wist hoe het echt met haar ging. Tot we, tijdens ons jaarlijkse carnaval-ontvluchtende weekend, in een serieus gesprek verwikkeld raakten. Dat was de eerste keer dat ze vertelde hoe zij zich voelde toen ze het nieuws van haar arts had gekregen en in welke emotionele achtbaan ze had gezeten. Dat was tevens de eerste keer dat ze er tegen mij zo openlijk over sprak en ik besefte toen pas door wat voor een hel ze moet zijn gegaan. Mijn bewondering voor haar is toen alleen nog maar groter geworden. Ik stond en sta versteld van haar kracht, relativeringsvermogen en optimisme en besef dat menigeen, onder wie ikzelf, daar nog heel veel van kan leren.
Ik probeer niet teveel stil te staan bij het moment dat ze er niet meer zal zijn, maar af en toe slaat de schik me om het hart. In iedere kerk in ieder land wat ik bezoek, steek ik daarom een kaarsje voor haar aan in de hoop weer wat tijd voor haar erbij te sprokkelen. Ik hoop nog lang haar “praatpaal” te mogen zijn zoals zij die van mij is. Connie, je bent een topwijf.’
Irma, vriendin van Connie 51
Lees meer over het thema ‘Familie en vrienden’
