Dan brandt je kaarsje niet zo zeker
Mijn DNA is onderzocht op de bekende erfelijke mutaties die de kans op borstkanker sterk vergroten. Daar was zeker aanleiding voor, want borstkanker komt in mijn familie veel voor. Ook in die van mijn man, want de moeder van mijn man en mijn moeder waren nichten van elkaar.’
Vragenlijsten
‘Bij mij is in 2006 borstkanker geconstateerd. In 2009 kwam de ziekte terug en 2013 kreeg ik te horen dat het uitgezaaid was. Pas toen de diagnose “borstkanker” voor de tweede keer werd gesteld, werd er gekeken of er misschien een erfelijke factor aanwezig was. We moesten vragenlijsten invullen. Daarvoor moesten we op zoek naar de grafstenen van familieleden, om te kijken naar de overlijdensdata, want zoiets vergeet je. BRCA1 en BRCA2 bleken het niet te zijn, maar andere erfelijke factoren worden zeker niet uitgesloten. Toen onze oudste dochter Jacoby op 35-jarige leeftijd borstkanker kreeg, werd dat vermoeden alleen maar bevestigd. Ze zijn nu opnieuw op zoek in het DNA naar een andere genetische variant.’
Positief
‘Het gaat nu redelijk goed met me. Ik ga door zolang ik kan. Soms doe ik wel eens wat te veel op een dag, dan moet ik daar de volgende dag voor boeten. Dat is wel wennen, want ik was altijd een sterke vrouw. Ik zie mezelf als een duikelaartje: dat komt ook altijd weer met z’n hoofd boven. Niet iedereen heeft dat vermogen, maar ik beschouw het leven van de positieve kant. Ik kan nog vrij veel doen. Ik zie zoveel mensen om me heen die veel minder kunnen. (Lachend:) bovendien heb ik een uitstekende mantelzorger aan mijn man. We kunnen nog om heel veel dingen lachen, zelfs om zwarte humor. Als we samen barbecueën en het vlees is een beetje verbrand, dan zeggen mijn kinderen: “O, dat kan jij best eten, mam. Jij hebt toch al kanker”. Dat klinkt een beetje cru, maar daarmee wordt het allemaal niet zo zwaar. Ondanks alles hebben we het samen toch nog goed. Natuurlijk huilen we af en toe. Toen de kanker terugkwam had ik nog alle moed, maar dat het daarna was uitgezaaid, ja, dat was een enorme klap. Dan brandt je kaarsje niet zo zeker. Ik beschouw dit als mijn weg. Ik probeer zo blijmoedig mogelijk door het leven te gaan. Anders maak ik het voor de anderen om me heen alleen maar extra zwaar.’
Suus 69, moeder van Jacoby
Lees meer over het thema ‘Erfelijkheid’
Natuurlijk huilen we af en toe. Toen de kanker terugkwam had ik nog alle moed, maar dat het daarna was uitgezaaid, ja, dat was een enorme klap. Dan brandt je kaarsje niet zo zeker.