Ik kleedde me in het donker uit
‘Ik vind het verliezen van mijn linkerborst niet zo’n halszaak. Het ligt er denk ik aan of je, voor je ziekte, je vrouwelijkheid uit je borsten haalde of niet. Ik heb een bescheiden B-cup, dus ik heb nooit veel waarde gehecht aan een decolleté. Ik denk zelfs dat ik geen hersteloperatie laat doen. Maar ik geef mezelf nog een jaar om daarover na te denken.’
Mira, 32
‘Na de amputatie was het vooral een rare ervaring bij het slapen. Je valt letterlijk in een soort gat. Een kruik of kussen op de plek van je borst helpt.’
Cynthia, 49
‘In het begin wil je overleven en wil je dat de kanker zo snel mogelijk weggesneden wordt. Na een aantal maanden merk je dat de intimiteit en je seksleven erdoor beïnvloed worden. Ik voelde me mismaakt als ik in de spiegel keek. Ik kleedde me in het donker uit, wilde me niet laten zien, ging eerder naar bed en deed dan alsof ik sliep. Ook voor mijn partner was het moeilijk. Hij was lief, erg voorzichtig, bang om mij pijn te doen. Soms pakte hij mijn borsten vast en zag ik zijn schrikreactie: er was nog maar één borst. Ik heb voordat ik mijn borstamputatie kreeg op aanraden van een vriendin nog een foto laten maken van mijn mooie borsten. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb.’
Roos, 60
‘Ik heb een reconstructie ondergaan en dat kan soms lastig zijn, zeker als je op strand ligt. De ene borst valt opzij en de ander staat rechtop.’
Marie-Louise, 35
Lees meer over het thema ‘Leven zonder borst(en)’
