Ik wilde niet plat wakker worden
‘In 2011 werd bij mij de diagnose borstkanker gesteld, pas zo’n drie maanden nadat ik voor het eerst het ziekenhuis binnenliep. De dag voor mijn verjaardag was ik bij de huisarts geweest, omdat er donker vocht uit mijn linkertepel kwam (ik ontdekte een vlekje in mijn beha). Om zeker te weten wat er aan de hand was, is er eerst een klein stukje borstklierweefsel weggehaald. Daaruit bleek dat er naast de eerder geconstateerde voorlopercellen van borstkanker (Ductaal Carcinoma In Situ, DCIS) daadwerkelijk kankercellen aanwezig waren. Gezien de grootte van het DCIS-gebied, werd mijn linkerborst geamputeerd.
Ik heb gekozen voor een directe reconstructie met behulp van een siliconenprothese. Ik wilde niet “plat” wakker worden. Ik had liever voor lichaamseigen materiaal gekozen, maar destijds had ik te weinig vet daarvoor (inmiddels is dit onder invloed van de anti-hormoontherapie anders).
Wist ik veel dat er verschillende maten prothesen zijn… Ja, uiteraard wel verschillende cupmaten, maar ook de hoogte kan per individu bepaald worden. Na de operatie ging er huid necrotiseren (afsterven, red.), waardoor ik nogmaals onder het mes moest. Daardoor kwam de prothese nog strakker in het velletje te zitten. Te hoog, te strak en daardoor te plat. Ik heb twee keer een lipofilling (zie Expert hieronder) ondergaan, maar het resultaat is helaas verwaarloosbaar. Onlangs heb ik een derde ingreep ondergaan. De vorm lijkt nu al iets beter, maar het definitief resultaat is pas na drie maanden te zien.’
Marie-Louise, 35
Lees meer over het thema ‘Leven zonder borst(en)’
