Dat is een eenzame strijd
Voor mij is het uitwisselen van ervaringen met borstkanker met lotgenoten heel belangrijk. Zij hebben aan een half woord genoeg. Met iemand die dat niet zelf heeft doorgemaakt is dat toch een stuk lastiger. Maar ik wilde het niet alleen over mijn ziekte hebben. Het gewone leven gaat ook door.
En ze hebben vaak moeite om over zichzelf te vertellen. Als je bijvoorbeeld even niet zo lekker in je vel zit lijkt dat natuurlijk onbenullig in vergelijking met iemand die borstkanker heeft, maar toch wilde ik het ook daar over hebben. Anders kun je toch geen gelijkwaardig gesprek met elkaar voeren?’
Els, 39
‘Het is belangrijk om elkaar te steunen zodat je er niet alleen voor staat. Want ook al word je omringd door een oneindige stroom van familieleden en vrienden, in het midden van de kring sta je wél alleen. Niemand kan echt voelen wat jij voelt. Niemand voelt jouw angst zoals jij hem voelt. Als je ’s ochtends wakker wordt is het eerste wat je denkt: “Ik heb kanker en ik weet niet hoe lang ik nog zal leven”. Je kunt nog zoveel afleiding en vertier zoeken, uiteindelijk moet je dit in je eentje dragen. Dat is een eenzame strijd.’
Marijk, 57
Lees meer over het thema ‘Omgeving en lotgenoten’.
