De stem van oma digitaal vereeuwigd

 
 
 

‘Mijn vriendin Linda – helaas twee jaar geleden aan kanker overleden – koos op een hele letterlijke wijze voor het vastleggen van “haar verhaal”: zij las voor aan haar ongeboren kleinkinderen. Dat was haar manier om iets tastbaars achter te laten. Een mooi sprookje, een verhaal over kattenkwaad uithalen. Haar kleinkinderen zullen het later erg waarderen, denk ik. Ze nam dat wat ze voorlas op met een microfoon; de stem van oma digitaal vereeuwigd.

Ik heb zelf mijn moeder geïnterviewd voor ze stierf. Met behulp van een simpele videocamera. Een aantal zondagochtenden heb ik haar laten vertellen over haar jeugd, het gezin waar ze opgroeide bij mijn opa en oma, haar ervaringen tijdens de oorlog en toen ze verliefd werd op mijn vader. Mijn eigen dochter, die nog jong was toen mijn moeder stierf en zich haar niet meer goed kan herinneren, is blij met deze beelden en verhalen. Een stukje familiegeschiedenis wordt zo doorgegeven.’

Marijk, 57


Lees meer over het thema ‘Kinderen en kleinkinderen’

Vorige
Vorige

Hij zei maanden eerder papa dan mama

Volgende
Volgende

Dus nam ik contact op met een speltherapeute