
‘Borstkanker tijdens de zwangerschap komt voor bij 1:3.000-10.000 zwangerschappen. Er zijn geen aanwijzingen dat de zwangerschap leidt tot een slechtere prognose van de moeder of dat de behandelingen tijdens de zwangerschap schade geven voor het kind. Het is daarom mogelijk de zwangerschap te behouden, waarbij het voor het kind belangrijk is dat vroeggeboorte vermeden wordt. Tijdens de zwangerschap kan een operatie gedaan worden. Chemotherapie is mogelijk na de 13e en tot aan de 36ste zwangerschapsweek. Bestraling kan plaatsvinden in een vroege zwangerschap met goede bescherming van de onderbuik, maar wordt het liefst vermeden. Behandeling met anti-hormonale therapie en trastuzumab is niet mogelijk en zal als er een indicatie voor is pas na de bevalling gestart worden. Indien sprake is van vervolgbehandeling na de bevalling wordt de bevalling vaak ingeleid bij 37-38 weken, zodat de tijd tussen de laatste behandeling in de zwangerschap en de vervolgbehandeling niet te lang wordt. Het geven van borstvoeding wordt dan afgeraden, omdat de medicatie in de moedermelk kan komen.’
Prof. dr. Lia van Zuylen, internist-oncoloog
Ik begon een podcast, Koekjes, Koffie en Kanker. Waarom deze naam? Omdat tijdens een lekker warm kopje koffie met iets lekkers erbij meestal de mooiste gesprekken ontstaan.
En dit is een ontzettend mooi moment voor me. Dat is het moment waar ik een andere rol krijg. Van kankerpatiënt naar kraamvrouw.
Aan vrouwen die borstkanker hebben gehad, hoeft een zwangerschap niet afgeraden te worden. Zover nu bekend, zijn er geen aanwijzingen dat de kans op terugkeer van de ziekte of het ontstaan van een nieuwe borstkanker groter wordt door een zwangerschap.
“Wees blij dat je er nog bent,” zeggen ze. Ik vind het lastig uit te leggen, maar mijn biologische klok doet het nog steeds. Ik heb dan wel kanker gekregen, maar ik weiger om die ziekte me mijn droom van een groot gezin te laten ontnemen.
Vijf dagen later zaten Wouter en ik weer in de wachtkamer van de mammapoli, nog steeds zorgeloos. We werden naar binnen geroepen en terwijl we richting de kamer liepen, passeerden we een groepje artsen. Ze stopten met praten en keken me allemaal aan met een blik vol medelijden.
Op dat moment ging er van alles door me heen. In gedachten heb ik mijzelf al diverse keren begraven. Mijn grootste zorgen gingen uit naar mijn zoontje Thijs. Hij heeft zijn moeder hard nodig. Ik zou alles doen om hem te zien opgroeien, om er voor hem te kunnen zijn. Kinderen maken sterk, maar ook ontzettend kwetsbaar.
Borstkanker tijdens de zwangerschap komt voor bij 1:3.000-10.000 zwangerschappen. Er zijn geen aanwijzingen dat de zwangerschap leidt tot een slechtere prognose van de moeder of dat de behandelingen tijdens de zwangerschap schade geven voor het kind.
De behandeling van lobulair borstkanker kan verschillen afhankelijk van de specifieke kenmerken van de tumor, zoals hormoongevoeligheid en de aanwezigheid van HER2-eiwitten.
Het UMC Utrecht organiseert op 15 oktober samen met het Erasmus MC, Nederlands Kanker Instituut en Maastricht UMC+ een middagcongres in Utrecht voor patiënten en zorgverleners.
De diagnose borstkanker is een schok voor elke vrouw, maar al helemaal als je jonger dan 40 jaar bent. ‘Je krijgt enorm veel te horen: dat je borst er misschien wel af moet, dat je erfelijk belast kunt zijn en dat de chemotherapie ervoor kan zorgen dat je geen kinderen meer kunt krijgen. Dat is nogal wat’, vertelt internist-oncoloog Agnes Jager in de podcast In Opname.
Het tijdelijk uitschakelen van de eierstokfunctie kan gepaard gaan met overgangsverschijnselen. Na het staken van de injecties kunnen vrouwen op termijn weer gaan menstrueren (en dus vruchtbaar zijn!) als ze nog niet van nature al in de overgang geraakt zijn. Dan verdwijnen vaak ook de overgangsklachten. Bespreek de consequenties van het stoppen van de injectie met de arts.
Door de anti-hormoonkuur kwam ik vervroegd in de overgang, met bijbehorende klachten: nachtzweten, gewrichtspijn, slappe banden in mijn bekken, opvliegers, slapeloosheid, obstipatie. Klachten die gewoonlijk niet bij mijn leeftijd passen. Mensen kijken me vreemd aan als ik begin te puffen en zweten in een warenhuis.
Omdat ik 31 jaar was ten tijde van de diagnose, is er erfelijkheidsonderzoek gedaan. Ik bleek erfelijk belast met het BRCA2-gen. De genmutatie komt van mijn vaders kant. Dat betekent dat mijn eierstokken rond mijn veertigste verwijderd zullen worden en dat ik waarschijnlijk mijn rechterborst ook nog zal laten opereren. Ik weet nog niet of ik nog kinderen kan krijgen.
Voor de chemotherapie begon, werd mij gevraagd of ik nog een kinderwens had. Ik had echt geen idee. Ik had wel wat anders aan mijn hoofd. Ik was net geopereerd, ik moest een zwaar behandeltraject in. Om later nog een keus te hebben, heb ik eicellen laten invriezen. Maar ik heb ze niet nodig gehad. Echt een wonder!