‘Mijn borsten zijn weggehaald. Ik heb altijd gehoopt dat ik nog een reconstructie kon krijgen, maar dat is helaas niet het geval. Dat vind ik nog steeds heel erg en ik blijf hopen dat het misschien nog gebeurt. Ik voel mij nu minder vrouwelijk, het is toch wat bij vrouwen hoort. Hierdoor is het ook met de seksualiteit minder geworden, wat ook heel erg moeilijk is.’
Saskia, 37
Het is een lastig onderwerp om over te praten. Toch vond ik het belangrijk om een goede oplossing te zoeken. Ik ben eerst op het internet over dit onderwerp gaan lezen. Toen heb ik met mijn oncoloog gesproken.
Ik voel mij nu minder vrouwelijk, het is toch wat bij vrouwen hoort. Hierdoor is het ook met de seksualiteit minder geworden, wat ook heel erg moeilijk is.
Vrouw: ‘Ik geloof niet dat mijn man het echt mooi vindt dat ik maar één borst heb.’
Haar man: ‘Ik heb echt geen ander gevoel gekregen.’
En hé, misschien hebben jullie wel allebei geen behoefte aan seks, maar wel aan een warme hug. Ook goed toch? Het is zoals jullie het ervaren! Niks moet! Als je je er maar prettig bij voelt!
Onze seksualiteit is veranderd, omdat wij veranderd zijn. Daar hadden we niet bij stilgestaan. Ik was alleen maar bezig met overleven. Nu dat gelukt is, moeten we gaan werken aan de toekomst. We moeten elkaar opnieuw leren kennen.
