Het voelde alsof hij me onderzocht
‘Voor mijn ziekte hadden we een goed seksleven. Met de frequentie en de kwaliteit was ik heel tevreden. Mijn man en ik waren op dat terrein alle twee ondernemend en nieuwsgierig. Toen ik ziek werd, veranderde dat drastisch. Mijn linkerborst werd geamputeerd. Ik kreeg een prothese. Met het resultaat was ik heel tevreden, maar voor mijn man – maar ook voor mij – was het niet hetzelfde. Als hij me aanraakte, voelde het alsof hij me onderzocht. Met seks, met intimiteit, had het niets te maken. Ik vond het niet prettig meer dat hij mijn borsten aanraakte, ook niet mijn gezonde rechterborst. Hij ging ze bewust vermijden, maar dat voelde ook weer geforceerd aan.
Gelukkig konden we er goed over praten. Ik durfde te zeggen wat ik voelde. Hij bekende dat hij het nog steeds lastig vond om me daar aan te raken. Het herinnerde hem te veel aan mijn ziekte.
Soms denk ik wel eens dat ik die borstreconstructie niet had moeten doen, of in ieder geval niet zo vroeg. Ik was er nog niet klaar voor, we waren er nog niet klaar voor. Nu we er regelmatig over praten gaat het beter. Onze seksualiteit is veranderd, omdat wij veranderd zijn. Daar hadden we niet bij stilgestaan. Ik was alleen maar bezig met overleven. Nu dat gelukt is, moeten we gaan werken aan de toekomst. We moeten elkaar opnieuw leren kennen.’
Petra, 43
Thema: seksualiteit
