Amma? Ben jij Spiderman?
‘Zal hij bang worden van mij? Komt hij ooit nog op mijn schoot zitten? Wat als hij begint te huilen als hij mij ziet? Dat is wat ik dacht over mijn zoontje van twee, toen de dame in het ziekenhuis mij vertelde dat ik kaal zou worden door de chemotherapie. Hoe zou ik dit moeten uitleggen en hoe zou hij begrijpen dat mama de ene dag een bos haar heeft en op een andere dag helemaal kaal zou zijn?
Voordat de chemo begon, had ik nog drie weken. In die drie weken ben wel zes keer naar de kapper gegaan en elke keer liet ik een stukje afknippen. Een dag voor de eerste sessie van de chemotherapie zijn wij samen in de badkamer gaan zitten, mijn dochter van 5 maanden en mijn zoontje van 2. Mijn man pakte de tondeuse en haalde de laatste centimeters van mijn haar weg. Toen hij klaar was keken we elkaar allemaal doodstil aan. Ik was heel angstig voor de reactie van mijn zoontje. Mijn dochter was nog net te klein om iets te beseffen, maar mijn zoontje was net oud genoeg om te zien dat er iets was veranderd aan mij. Dit was het moment waarvoor ik had gevreesd. Hij zou nu heel hard kunnen wegrennen, huilen of schreeuwen. Eindelijk, na momenten die voor mij een eeuwigheid duurden, vroeg hij heel verbaasd: “Amma? Ben jij Spiderman?”
Ik slaakte een zucht van geluk en zei: “Ja, Isa. Ja, amma is spiderman!”
We moesten er allemaal hartelijk om lachen en elke keer als ik mijn kale hoofd in de spiegel zag, moest ik denken aan Spiderman.’
Azmi, 34
Lees meer over het thema: haarverlies
