Ik heb torenhoge verwachtingen van de tweede kuur
Mijn rotsblok ligt weer bovenaan de berg en het uitzicht is prachtig.
Ik had niet zo heel veel verwachtingen van een chemokuur. Of nee, dat lieg ik. Die had ik wel. Misselijk op bed liggen, je doodziek voelen. Dat zijn handige verwachtingen, dan kun je je een beetje schrap zetten vooraf.
Ik hoorde ook over mensen die af en toe naar hun werk gaan. Boodschappen doen uiteraard. Koffie drinken met vriendinnen. De folder zei dat je regelmatig 30 minuten matig intensief moet bewegen: wandelen, fietsen of zwemmen. Dat klonk lekker. Ik las een boek over een twintiger die af en toe de disco indook met een opzienbarende pruik. Wauw. Mensen gaan weekjes op vakantie.
Maar verder leek het vooral veel rustig aan doen. Niet te lang boodschappen doen, niet te lang koffie drinken. Prima, dat kan ik. En die disco hoeft niet per se.De eerste zakjes infuus zitten erin. Misselijk, check. Moe, check. Slap, check. Superslap, mmm… Hyperslap, eh….?
Ik ben klaarwakker en kiplekker, alleen mijn lijf doet niet wat ik wil. Opstaan bijvoorbeeld, of praten. Soms moet je dingen heel hard willen, dat helpt. Als je het héél hard wilt kun je wél lopen, maar heel hard willen lukt steeds maar eventjes.
Wimbledon heeft lekker veel wedstrijden. Met vijfsetters vliegen de middagen voorbij. Tussendoor word ik in de tuin gezet om een uurtje vlinders te kijken.
De wereld zou een stuk overzichtelijker zijn met meer logica. Meer heldere causale verbanden, meer ronde verhalen. Fitte mensen krijgen geen klachten. Optimistische mensen herstellen snel. Preventieve borstamputaties werken. Statistieken zeggen iets over het individu.
Ik krijg complimenten van mijn huisgenoten: ‘Je eet als een slootgraver’ en: ‘Hé mam, je loopt niet meer zo oenig’. De oncoloog belt en stelt een lagere dosering voor. Daar ga ik hem aan houden.
Op donderdag schoffel ik de tuin en maak ik lasagne. Op vrijdag fiets ik als een dronken slak naar het schoolplein. Op zaterdag ga ik met chauffeur en sjouwer naar de markt. Op zondag word ik naar Utrecht gereden om mijn kleinkunst collega’s te zien spelen.
Mijn rotsblok ligt weer bovenaan de berg en het uitzicht is prachtig.
Ik heb torenhoge verwachtingen van de tweede kuur. De wegenkaart België ligt al klaar.
- Patricia -