Een mallemolen

“Geef mij de innerlijke kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en de wijsheid om het verschil te zien.”

Als je de diagnose “borstkanker” krijgt staat je wereld even stil. Hoe erg is het? Ga ik dood? Welke behandelingen moet ik ondergaan? Wat vertel ik mijn kinderen? Is het erfelijk? Kan ik nog werken? Er zijn zoveel vragen.

Na de diagnose kom je in een mallemolen waarin je eigenlijk weinig tijd hebt om echt na te denken. Je gaat in een overlevingsstand om operatie, chemo’s en bestralingen te doorstaan. Na de behandelingen stopt de meeste aandacht, word je teruggeworpen op jezelf en ga je je leven weer opbouwen. Wat mij erg tegenviel was dat ik niet meer hetzelfde kon als voor mijn ziekte. Ik had niet meer dezelfde energie en niet meer hetzelfde geheugen. Daar had ik last van, vooral op mijn werk. Van alles wat ik meegemaakt heb vond ik dat het meest lastig om mee om te gaan. Had ik dat eerder geweten, dan was het niet zo rauw op mijn dak gevallen.

Mijn belangrijkste tip is: weet wat je te wachten staat! Laat je goed informeren wat er allemaal komt. Dat gaat om de behandelingen, maar zeker ook wat erna komt. Het is belangrijk om te weten dat sommige dingen anders zullen zijn. Houd daar rekening mee, dan valt het niet tegen.

Dit voorjaar heb ik twee boeken gelezen waarin dezelfde spreuk voorkwam: “Geef mij de innerlijke kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en de wijsheid om het verschil te zien”. Daar komt het eigenlijk wel op neer: accepteren dat het anders is en daarmee omgaan. Ik weet het, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Dedi, 49